Isi kandungan:
Pasaran kewangan menyediakan peruntukan sumber yang cekap dalam ekonomi. Melalui pertukaran yang teratur dan dikawal selia, pasaran kewangan memberi peserta dengan jaminan bahawa mereka akan dilayan secara adil dan jujur. Pasaran kewangan menyediakan perniagaan dan entiti kerajaan akses kepada modal. Mereka juga menyediakan pekerjaan kepada beribu-ribu individu yang bekerja dalam industri kewangan.
Pengenalan
Pasaran kewangan adalah salah satu yang membenarkan pembelian dan penjualan sumber. Contoh sumber yang biasa didagangkan termasuk stok syarikat, mata wang asing, komoditi termasuk batu permata, minyak dan logam berharga, atau instrumen kewangan seperti swap, opsyen dan niaga hadapan. Bursa Saham New York adalah pasaran kewangan untuk stok dan instrumen kewangan, dan Pasaran Pertukaran Asing membolehkan broker untuk menukar mata wang.
Kesan pada Perniagaan
Pasaran kewangan terus memberi kesan kepada perniagaan awam yang didagangkan. Penurunan mendadak dalam DOW disebabkan oleh saham cip biru besar yang memaparkan kerugian sering mencukur beberapa poin dari stok syarikat lain, walaupun operasinya tidak berkaitan sepenuhnya. Apabila harga saham syarikat menurun, keupayaannya untuk meningkatkan modal berkurang. Robert Heilbroner menerangkan dalam bukunya "Ekonomi Dijelaskan" bahawa pasaran saham mempengaruhi perniagaan dalam tiga cara: Jangkaan harga saham cermin iklim perniagaan, perniagaan mempunyai masa yang lebih keras yang mengeluarkan sekuriti baru kepada pelabur apabila harga saham rendah dan ketika tangki pasaran, perniagaan tumbuh cenderung untuk memperoleh orang lain.
Kesan ke atas Ekonomi
Pasaran kewangan mempengaruhi persepsi masyarakat dan membentuk landskap ekonomi. Rali kuat di Wall Street menimbulkan keyakinan terhadap perniagaan untuk mengembangkan operasi dan mengambil risiko. Dalam kes ini, syarikat menyewa lebih ramai pekerja, meningkatkan kadar guna tenaga dan sebaliknya memberi pengguna lebih banyak pendapatan boleh guna. Kemalangan pasaran memberi isyarat yang bertentangan: Syarikat berkembang dengan prihatin mengenai bagaimana untuk membiayai operasi mereka, kenaikan pemberhentian dan pengguna tidak membelanjakan banyak pendapatan boleh guna.
Peraturan
Amerika Syarikat menubuhkan Suruhanjaya Sekuriti dan Bursa pada tahun 1934 untuk memastikan syarikat-syarikat telus dengan data kewangan mereka dan beberapa aspek operasi perniagaan mereka. Pengawasan datang dalam bentuk laporan pendapatan suku tahunan dan tahunan, audit rutin dan pengenaan penalti bagi pecah aturan.
Peraturan, bagaimanapun, kadang-kadang tidak mencukupi untuk mencegah kemalangan pasaran kewangan. Robert Kolb, pengarang buku "Pelajaran dari Krisis Kewangan," adalah salah satu daripada banyak yang mendakwa krisis hutang gadai janji tahun 2008 adalah sebahagian besarnya kerana kekurangan pengawasan kerajaan. Kolb menegaskan bahawa kerajaan sepatutnya memberikan lebih banyak pengawasan berhubung aktiviti pemberian pinjaman berisiko bank.