Isi kandungan:
Nisbah kecairan kebanyakannya merujuk kepada nisbah semasa, metrik kewangan utama untuk mengukur keupayaan syarikat untuk membayar obligasi liabiliti jangka pendeknya. Nisbah semasa dikira sebagai aset semasa yang dibahagikan dengan liabiliti semasa. Semakin tinggi nisbahnya, semakin besar kemungkinan syarikat mempunyai cukup tunai, aset jangka pendek untuk menampung liabiliti semasa. Industri yang berbeza berusaha untuk mengekalkan nisbah tahap kecairan yang berlainan berdasarkan kepada jenis tunai aset tertentu yang boleh ditukar dengan tunai dan jumlah liabiliti semasa yang biasanya dibawa oleh syarikat mereka.
Penukaran Tunai
Aset semasa yang dipegang oleh kedai runcit boleh lebih mudah ditukar kepada wang tunai berbanding dengan beberapa industri lain, seperti pembuatan atau pemborong yang membawa barang dagangan yang sama sebagai kedai runcit. Kedai runcit mempunyai perolehan inventori yang agak tinggi dari jualan runcit harian, menghasilkan aliran masuk tunai secara berterusan. Akibatnya, kedai runcit cenderung untuk mengekalkan tahap aset semasa yang agak rendah dan tidak mengetepikan banyak wang tunai. Apa-apa liabiliti yang akan datang boleh dipenuhi dengan jualan berterusan. Oleh itu, nisbah kecairan untuk kedai runcit adalah agak rendah.
Pemiutang Perdagangan
Pemiutang dagangan, atau akaun belum bayar, adalah kredit perdagangan jangka pendek yang diperpanjang oleh penjual kepada pembeli, membenarkan pembeli membeli pada akaun tanpa membayar tunai sehingga kemudian. Dalam industri kedai runcit, banyak pengeluar makanan dan pengeluar barangan rumah yang lain sanggup meletakkan produk mereka di rak-rak kedai tanpa meminta bayaran segera. Oleh itu, kedai runcit biasanya membawa jumlah pembayaran perdagangan yang agak besar, secara langsung meningkatkan jumlah liabiliti semasa, yang merupakan sebab lain mengapa nisbah mudah tunai untuk kedai runcit boleh menjadi rendah.
Akses Kredit
Nisbah kecairan adalah salah satu metrik kewangan utama yang digunakan oleh bank dan pemiutang lain untuk menentukan sama ada sesebuah syarikat boleh mengubah aset semasa menjadi wang tunai untuk menanggung hutang apabila mereka mencari pembayaran. Pemiutang sering menyukai perniagaan runcit, termasuk kedai runcit, ketika menyediakan kredit, terutama pembiayaan jangka pendek, kerana mereka dapat dengan mudah merebut pendapatan runcit sebagai cagaran. Kurang bimbang tentang tahap nisbah kecairan mereka disebabkan oleh akses kredit yang mudah, kedai runcit biasanya tidak mempunyai insentif untuk cuba mengekalkan nisbah mudah tunai yang sempurna.
Industri Purata
Nisbah kecairan purata industri untuk kedai runcit adalah lebih rendah daripada industri-industri lain. Nisbah kecairan untuk kedai runcit biasanya berada di antara 1 hingga 2. Nisbah kecairan 1 menunjukkan bahawa syarikat mempunyai jumlah aset semasa dan liabiliti semasa yang sama. Memandangkan tidak semua aset semasa mudah ditukar kepada tunai, pemiutang dan syarikat sama-sama biasanya tidak menganggap nisbah kecairan 1 sebagai kusyen yang selamat. Peraturannya ialah nisbah kecairan hendaklah hampir kepada 2 untuk memberikan perlindungan kecairan yang mencukupi. Kerana pertukaran wang tunai cepat kedai runcit dan akses kredit mudah, nisbah kecairan purata mereka adalah di bawah tahap optimum konvensional.