Isi kandungan:
Pemegang bon dan pemegang saham kedua-duanya mewakili individu dan institusi yang memberikan wang kepada syarikat sebagai pertukaran untuk beberapa jenis kepentingan kewangan. Walaupun kedua-dua kumpulan mahu syarikat itu tetap pelarut, pemegang bon dan pemegang saham memperoleh keuntungan secara berbeza dan cenderung mempunyai kepentingan yang saling bertentangan.
Pemegang Bon
Pemegang bon adalah individu atau institusi yang memiliki bon syarikat tertentu. Bon pada dasarnya adalah pinjaman yang dikeluarkan kepada syarikat dari pemegang bon. Pemegang bon mengeluarkan wang tunai kepada perniagaan sebagai pertukaran kepada a jumlah bayaran balik yang telah ditetapkan apabila bon matang. Bergantung pada syarat bon, pemegang bon juga boleh menerima minat pembayaran sebelum bon matang.
Pemegang bon mempunyai kekananan yang lebih tinggi daripada pemegang saham sekiranya syarikat mengisytiharkan muflis atau likuidasi. Itu bererti bahawa syarikat itu harus membayar balik obligasinya kepada pemegang bon sebelum membayar pampasan kepada pemegang saham.
Pemegang Saham
Stok mewakili unit pemilikan. Individu dan institusi yang menukar wang tunai untuk unit saham menjadi pemilik separa syarikat. Tidak seperti bon, stok tidak mempunyai tarikh matang dan ada tiada bayaran tunai dijamin untuk membeli saham. Bagaimanapun, syarikat boleh mengeluarkan dividen berkala kepada para pemegang saham. Sekiranya syarikat terus melaksanakan dengan baik, harga saham akan meningkat dan pemegang saham mendapat peluang untuk menjual unit stok untuk harga yang lebih tinggi daripada apa yang mereka bayar untuknya.
Konflik Pemegang Bon-Pemegang Saham
Pemegang bon atau pemegang saham tidak mahu melihat syarikat gagal. Bagaimanapun, kedua-dua kumpulan cenderung mempunyai pendapat yang berbeza mengenai risiko strategik dan dasar kewangan yang dikuatkuasakan oleh syarikat itu. Dasar yang mencipta kekayaan untuk pemegang saham boleh membahayakan pelaburan pemegang bon dan sebaliknya.
Selagi syarikat itu tetap menjadi pelarut, pemegang bon mendapat pembayaran tetap apabila bon itu jatuh tempo. Ini bermakna pemegang bon tidak mempunyai insentif untuk melihat syarikat mengambil risiko besar yang boleh membahayakan kestabilan kewangan. Pada masa yang sama, pemegang saham membuat wang apabila nilai syarikat meningkat. Oleh kerana itu, para pemegang saham sering menggesa syarikat untuk mengambil risiko yang lebih besar untuk meraih ganjaran kewangan yang lebih besar. Pemegang saham juga mendapat faedah apabila lembaga pengarah mengeluarkan pembayaran dividen, sementara pemegang bon tidak. Percanggahan ini boleh menyebabkan ketegangan antara dua kumpulan.